پنج روزِ آخرِ شعبان
اسمش را گذاشته اند "اهمال کاری". یعنی که کاری را که باید امروز یا الان انجام دهی، به بعد موکولش کنی. حالا من نمیدانم این قضیه شامل حال و روز بی حوصله ی امروزم هم می‌شود یا نه. راستش را بخواهید، هر وقت که باید کار مهمی را انجام دهم و از قضا وقت کمی هم دارم، این مشکل به سراغم می آید. این است که هر وقت هوس میکنم که سری به اینجا بزنم، از بخت بد، کار مهمی هم دارم که باید انجام دهم.
اسمش را که در همان اول کار گفتم؛ لکن از اسمش خوشم نمی‌آید. یعنی همین اهمال کاری را چندان نمی‌پسندم. چون دلیل این وعده دادن فردا به امور یومیه را از روی علتی انجام می‌دهم که واقعا تنبلی نیست. چیزی از جنس "درگیری" است. اینکه ذهنت را آنقدر به اینور و آنور برده‌ای که دیگر رمق رفتن را ازش گرفته‌ای. دیگر هرچه که بگویی پا شو! کلی کار داریم! انگار نه انگار. از تو میخواهد بروی کمی تخمه بخری و یک فیلم سینمایی ببینی. میخواهد توی اینستاگرام وقت بگذراند. اصلا میخواهد بگیرد بخوابد. چه می‌دانم. فقط می‌دانم که مرا برای کارهایم همراهی نمی‌کند. بهترین راهش هم همین است که بشینی و کاری نکنی. یا تمام دغدغه هایت را بیاوری روی کاغذ و برای تک تکشان فرصتی فراهم کنی. و از همه مهمتر به نظرم این است که بی خیال بخشی از دغدغه های ذهنی ات شوی. بگذار کمی ذهنت کنج خلوتش آرام بگیرد.
حالا این حکایت را که گفتم، برای همه پیش آمده. همه روزی ذهنشان آنقدر درگیر است که فرصت نمی‌کنند بفهمند امروز هوا گرم است. یا عطر آن رهگذر ناشناس خیابان چقدر خوب است! یا ماه شعبان هم رو به پایان است؛ یا... . زندگی را درگیری‌هایش نمی‌سازند. از قضا درگیری ها بیشتر فضای زندگی را خراب می‌کنند. نمیخواهم بگویم زندگی خوب هم یک زندگی آرمانی فارغ از هرگونه درگیری است. نه ابدا که همین آرزوی مزخرف، زندگی را تباه میکند. اما چیزی که میخواهم بگویم این است گاهی اوقات نیاز است که از قصد اهمال کاری کنیم. دغدغه‌ها و درگیری‌هامان را به تعویق بیندازیم. برای ذهنمان هم که شده، به یک مهمانی سکوت برویم و در آن بگذاریم ذهنمان هرقدر که میخواهد استراحت کند. هر کاری که داریم و هر قدر وقت کم است، فکر کردن در خلوت به آینده بهتر می ارزد. به این فکر کنیم چه از ما گذشته و چه در پیش داریم.
امروز در این مهمانی سکوت به این نتیجه رسیدم که آنچه که از ما گذشته، 25 روز است و آنچه که باقیست 5 روز!
اللهم ان لم تکن غفرت لنا فی ما مضی من شعبان، فاغفر لنا فی ما بقی منه!