من هم ترامپ هستم!

واقعا برایم مهم نیست که ایرانی ها برای رفتن به امریکا با یک مانع جدی –به نام ترامپ- روبرو شده اند و در واقع انگار شما مهمان جایی باشی که میزبانی نداری. منطقی نیست. اصلا معنی ندارد. اما بالاخره این دنیا پر شده است از هزاران بی معنی. خودتان احتمالا با هزارانِ خودتان آشنا هستید. وضعیتی است که پیش آمده. در این وضعیت دلم نمیسوزد. اصلا چه کسی اهمیت میدهد؟ مثلا در همین مملکت خودمان. با مهاجرین چگونه رفتار میکنیم. در این مملکت "افغانی" فحش است. سهمش کارگر ساختمانی یا هر شغل دست پایینی است. اگر پدر یا مادرش افغان باشد، شناسنامه ندارد. تا همین چند وقت پیش، مدرسه برایش تعریف نشده بود. توی صف نانوایی و اتوبوس و مترو، شهروند درجه دو محسوب میشود. و هزاران ظلمی که در حق انسانها روا داشته ایم. ای بسا اگر جسارت هیتلر را داشتیم، و یا حتی قدرت ترامپ را، با آنها خیلی بیشتر از اینها رفتار میکردیم. پس خب بدیهی است برای انسانی شبیه به وضعیت آنها (ایرانی های ساکن امریکا) حس نوع دوستی نداشته باشم. اصلا برایم مهم نیست. برایم مهم نیست که چقدر تلاش کرده ای تا اپلای کنی. برایم مهم نیست رویاها و بلند پروازی هایت. برایم مهم نیست بعد از کلی جان کندن، به نقطه رویای آمریکایی رسیده ای و حالا باید همه را رها کنی و برگردی. برگردی و از صفر شروع کنی. حتی برایم مهم نیست تمام خاطرات رمانتیک تو و همسر و خانواده آمریکایی ات. اما برایم مهم است زمانی که داری در مورد خودت و منافع خودت صحبت میکنی، تصور نکنی ترامپ از تو بی منطق تر و خشن تر است. برایم مهم است حالا که به شومی عاقبت این تف سربالا مبتلا شده ای، کس دیگری را متهم نکنی. هرچند انتخاب خودت است. میتوانی باز هم با افغان ها رفتار سابقت را داشته باشی، در کنارش هم از سیاست خارجی ترامپ انتقاد کنی و به نژادپرستی اش ایراد بگیری.

پ.ن. قرابت افغانی ها به ما از حیث زبانی و فرهنگی و مذهبی، بسیار بیشتر است از قرابت ما به امریکایی ها. این را هم حتما در تئوری های فوق نژادپرستی تان لحاظ کنید.